رسول خدا(صلى الله علیه وآله) سیزده سال در مکه و پس از هجرت هفده ماه در مدینه رو به «بیت المقدس» نماز مى خواند. یهودیان پیامبر را سرزنش کردند و گفتند تو تابع قبله مائى و به سوى قبله ما نماز مى خوانى، پیامبر از این قضیه بسیار ناراحت شد و منتظر امر خداوند بود، تا اینکه در روز نیمه رجب، در مسجد «بنى سالم» در حالى که نماز ظهر مى خواند و دو رکعت از آن گذشته بود، جبرئیل(علیه السلام) نازل شد و بازوى مبارک حضرت را گرفت و به طرف کعبه گردانید و عرض کرد: (قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِى السَّماءِ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطَرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ...)(1) «نگاه هاى انتظار آمیز تو را به سوى آسمان (براى تعیین قبله نهائى) مى بینیم! اکنون تو را بسوى قبله اى که از آن خشنود باشى، باز مى گردانیم. پس روى خود را به سوى مسجدالحرام کن، هر جا باشید روى خود را به سوى آن برگردانید. و کسانى که کتاب آسمانى به آنها داده شده، به خوبى مى دانند این فرمان حقى است که از ناحیه پروردگارشان صادر شده; و خداوند از اعمال آنها (در مخفى داشتن این آیات) غافل نیست»!. مردم که در جماعت حاضر بودند نیز قبله را تغییر داده و به جهت کعبه نماز خواندند. و به همین جهت این مسجد را «ذى القبلتین» نامیدند.(2)
_____________
1-بقره، آیه 144.
2-وقایع الایام، صفحه 308.

به نقل از : http://persian.makarem.ir/